Κανονικά εδώ θα έπρεπε να φιλοξενείται το alter ego μου, η άλλη πλευρά του νομίσματος...
Θα πρέπει όμως , δίχως άλλο να υποστείτε μια ελαφριά δικτατορία της ψυχής.
Γιατί πέρα από το Champions League και το Μπασκετάκι, τις άπειρες ώρες ISS και ραδιόφωνο αθλητικά που παίζουν, είναι που ο άλλος μου εαυτός έχει πέσει σε βαθειά απογοήτευση. Είναι στα down του και περνά την δική του προσωπική κρίση, ανάμεσα σε γκολ, αστεία, φραπέ και become a legend, πολλά πράγματα είναι αλλιώς στην Μητρόπολη.
Είναι και ο Χειμώνας που φαίνεται πως πλησιάζει γοργά πια, αφήνοντας πίσω του ένα θεσπέσια νοσταλγικό καλοκαίρι....
Μένει προς το παρόν σιωπηλός ο έτερος Μεταναστόπουλος, αλλά γνωρίζω πως η φωνή του δεν μπορεί να μην ηχήσει σύντομα. Ακόμα κι αν διαλέγει την Μοναχική προσωρινά, βλέπω ξεκάθαρα την φλόγα του να επικοινωνήσει και θα είναι σίγουρα ένα απρόσμενο βράδυ που θα ξεχάσει με μια Duvel παραπάνω και θα ξεκινήσει έναν από τους περίφημους αστείους μονολόγους του μέχρι πρωϊας.
Είναι βλέπεις κάτι όντα που δεν χρειάζονται συνοχή, ούτε συνέχεια... Δεν χωράνε σε προγράμματα, συστήματα, στο Χώρο ή στο Χρόνο. Δεν βγάζουν πάντα νόημα, δεν έχουν λογική κι όμως σου αρκεί να ξέρεις πως υπάρχουν, γιατί ετούτος ο Κόσμος δεν θα μπορούσε να είναι ο ίδιος χωρίς αυτούς. Είναι το χαμόγελο της μέρας, μια κρυφή πηγή με δροσερό νερό τις άνυδρες ώρες των Μοντέρνων Καιρών!
Δεν θα ήταν το ίδιο, χωρίς τον κάθε Μεταναστόπουλο που δεν έχει προ-έλευση ή προ-ορισμό, που δεν έχει κανόνες, σύνορα, όρια, γεωγραφικές συντεταγμένες.
Ξένος στον τόπο του, ξένος ανάμεσα σε όλους αλλα παράλληλα ένα απαραίτητο, απερίσπαστο κομμάτι από το Σύμπαν. Ένας άνθρωπος με πολλές φωνές, πολλοί άνθρωποι με μια φωνή. Τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο όμοιοι.
For those about to Rock,
We Salute Ya!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment